മനസ്സിന്റെ വാചാലതയില്‍
മണ്‍കുടത്തിന്റെ മണത്തിനുമിടയില്‍
വിഭ്രമായ ഏതോ മണ്‍ചാലുകള്‍..
ഇതിനുമപ്പുറമായിരുന്നത്രെ,
അവര്‍ മണ്‍പീലികള്‍ തീര്‍ത്തത്.....
ഓട്ടകള്‍ വീണത് എന്റെ
ശിരസിലായിരുന്നുവോ ?
സിരകളിലൂടെ ഇരച്ച് കയറിയത്
ആ രക്തമായിരുന്നുവോ ?
എന്നിട്ടും ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.
ആകാശം കാണാത്ത പീലികള്‍
ഒന്നിച്ച് ചിരിച്ചപ്പോഴും,
വേഴാമ്പലുകള്‍ കരഞ്ഞപ്പോഴും,
വിത്ത് വീണ് മുളച്ചത്
ഒരു മണ്‍കൂനയിലായിരുന്നുവെത്രെ.
മണ്ണിന്റെ ഗന്ധമറിഞ്ഞവര്‍
എതിര്‍ത്തു....
മുളയ്ക്കാത്ത വിത്തുകള്‍
അവനെ നോക്കിച്ചിരിച്ചു...
ഒരായിരം വിത്തുകളുമായ്
അവന്‍ കാത്തിരുന്നു...
ഒരു മഴയ്ക്കായി.....
(12.9.2000)
0 comments:
Post a Comment