മഞ്ഞുതുള്ളികള്...
മഞ്ഞു തുള്ളികള് വീണ
എന്റെ പ്രാണസഖിയെ ഞാന്
മാറോടണയ്ക്കട്ടെ....
വിരല്ത്തുമ്പില്പിടിച്ച്
ഗഗനനീലിമയില്
നടന്നകന്ന കാല്പ്പാടുകള്
വിസ്മയിപ്പിച്ചിരുന്നു....
നിന്റെ പാദചലനങ്ങള്ക്കിടയിലൂടെ
നേര്ത്ത വെളിപ്പാടായ്...
എന്റെ പാദസ്പര്ശനങ്ങള് കൂടി...
എന്റെ വിരല്ത്തുമ്പിലൂടെ
പതിഞ്ഞു വീഴുന്ന
ഇന്നിന്റെ പാദസ്പര്ശങ്ങള്..
നാളെയുടെ ജല്പ്പനങ്ങളാവാം...
മഞ്ഞ്
വിരഹത്തിലൂടെ എന്നോട്
പുലമ്പിയത് ഈ വരികളാവാം...
പ്രണയം നിന്നോട് മാത്രം...
നിന്റെ ലാവണ്യത്തിലെ
നേര്ത്ത വിയര്പ്പുകണമായ്...
ഒരുനാള് കാലവര്ഷമായ്..
നേര്ത്ത താളങ്ങളോടെ..
പതുക്കെപതുക്കെ കനത്ത്...
ഒരു സംഗീതമായ് വര്ഷിക്കണം...
ഇന്ന്
നീയെന്റെ തുടിക്കുന്ന ഹൃദയമാവാം...
ആത്മരാഗമാവാം...
ശക്തിയും ആത്മാവുമാവാം...
എന്നിട്ടും അജ്ഞതയോടെ...
ഞാനെന്റെ അജ്ഞാത
പ്രണയത്തിലൂടെ.....
യാത്രതുടരട്ടെ.
(01-03-2001)
0 comments:
Post a Comment